Het is nu half mei en zouden wij
allang op de boot zitten op weg naar Duitsland. Althans dat was het plan. De
Gairloch ligt midden in Frankrijk en is onbereikbaar voor ons dankzij de
lockdownmaatregelen. Vandaag was in het nieuws dat Frankrijk deze zomer geen
buitenlandse toeristen zou toelaten. Of dat ook gaat gelden voor Nederlanders
met een tweede huis daar is nog onduidelijk, laat staan wiens boot daar ligt.
Eind mei krijgen wij het te horen. Zonder boot in Aalsmeer trekt het water toch
en eindigen wij vaak bij jachthaven Dragt. Aan het einde staat een bankje en op
een doordeweekse zonnige dag zitten wij daar graag. Het krioelt er van de
kleine bootjes met jongelui. Een bootje gooit het anker uit en iedereen komt
'buurten', ziet er gezellig uit maar op het water geldt ook de 1,5 meter.
Veel controle is er niet, zeker buiten kantoortijden. De politie doet zijn
best, zo staat in de Nieuwe Meerbode. 'Het is zien en gezien worden'
staat boven het artikel, maar als het donker is zie je niks... Er is een
grote toename aan vernielingen op privé-eilandjes op de Poel , waar 's-avonds
menig privéfeestje wordt gevierd.
zondag 31 mei 2020
Oud en jong op de Westeinder
Karmelklooster 100 jaar
Het is 100 jaar
geleden dat er met de bouw van het Karmelklooster een begin is gemaakt. Daar
ging heel wat aan vooraf. In 1915 had een parochiaan, Zeestraten wonend aan de
Ringdijk, een verzoek ingediend bij het bisdom Haarlem voor een hulpkerk voor
de 'verwaarloosde katholieken ' in Aalsmeer. De bisschop ging te rade bij de
pastoors van Kudelstaart en Hoofddorp. Die vonden het een 'moeilijk geval'.
Volgens hen waren er te weinig katholieke Aalsmeerders en die waren ook
te zeer verknocht aan de kerk in Kudelstaart. De pastoor had er zélf ook wel
eens aan gedacht vanwege de uitbreiding van Aalsmeer, maar er kwamen toch te
weinig katholieke gezinnen bij. Ook was hun financiële inbreng te gering voor
een bijkerk... Volgens de pastoor van Hoofddorp waren Zeestraten en zijn gezin
goede mensen en woonden zij inderdaad zeer ver van Hoofddorp, maar dat was hun
eigen keus. Ze kunnen ook de trein nemen. Zeer gedienstwillig somde hij
ook nog de aankomst- en vertrektijden van de trein naar Uithoorn en
Hoofddorp op in zijn verweer... Conclusie van beiden : 'de nood dringt niet zoo
geweldig ". Op die gronden kon de bisschop ook niet anders dan het
verzoek afwijzen. Maar na 2 jaar dienden de Karmelieten een verzoek in voor een
klooster in Aalsmeer. Dat veranderde de zaak. Zij hadden al een klooster in
Hogeveen, in het reformatorische Noorden. En met hun apostolische dadendrang
wilden zij nu ook in het liberale en protestante Aalsmeer aan de slag, onder
leiding van pater Lambertus Smeets. De begin jaren twintig was er in de
katholieke wereld een enorme drang een bijdrage te leveren aan de verbetering
van de wereld. Er werd van alles ondernomen op het gebied van apostolaat,
missie en bekering, ook in Nederland met als motto 'De katholiek van de daad'.
Over een klooster in hun naaste omgeving werd natuurlijk wederom overleg
gepleegd met Kudelstaart en Hoofddorp. Die vonden dat nu opeens een
prima idee : er zou dan immers geen hulpkerk komen in Aalsmeer en er zou
assistentie zijn van de paters in hun eigen parochie. Ook de pastoor uit De
Kwakel werd dit keer geraadpleegd. Die had helemaal geen bezwaar. Enkele
maanden tevoren kon hij vanwege niersteenaanvallen geen diensten leiden, maar
hulp van o.a. Kudelstaart kreeg hij toen niet ! En zo is het klooster er
gekomen. Voorwaarde was wel dat de kloosterkerk een hulpkerk bleef van
Kudelstaart en Hoofddorp en dat alle opbrengsten o.a. van collecten
zouden toekomen aan belanghebbende parochies, dus Kudelstaart en Hoofddorp!
Daar is later door het bisdom terecht op terug gekomen. De grond kostte 26500
gulden, de bouw 126.00 gulden. In 1920, het klooster was nog niet geheel af,
maar werd wel ingewijd. En 10 jaar later kwam er een parochie met een eigen
kerk naast het klooster. Ook dat was een moeizame weg, met dank aan de
omliggende parochies. Er is weinig reden om het honderdjarig bestaan van het
klooster te vieren : alle bewoners zijn vertrokken.
We zijn nu 75 jaar na het
einde van de tweede wereldoorlog. Op de voor- en/of achterpagina van het
tijdschrift van de stichting Oud Aalsmeer 'Oud Nuus' staat een foto van de
bevrijding met het klooster. Tijdens de oorlog is het klooster vele
malen gevorderd door de Duitsers om verschillende redenen. De paters moesten
weg en kregen onderdak bij parochianen. Als ze mochten terugkomen
naar het klooster moest de 'Schweinestal' altijd eerst grondig worden
schoongemaakt. En na een tijdje werd het weer gevorderd en konden de paters
weer vertrekken. Dit herhaalde zich vele malen. En tegen het einde van de
oorlog, toen delen van Nederland al bevrijd waren, werden Amerikaanse, Engelse,
Canadese, Poolse, Russische en zelfs 2 Nederlandse krijgsgevangenen
ondergebracht in het klooster. Berekend voor 25 religieuzen zaten er nu 100
krijgsgevangenen. Één van hen was de George Beardshaw. In het AD van vorige
week stond een artikel over hem. Hij is nu 96 jaar oud en kwam als
3-jarige terecht in een weeshuis in Engeland. Met een uitzichtloze toekomst
daar kon hij op zijn 14e jaar naar Canada. Werkzaam op een boerderij werd hij
daar vreselijk uitgebuit. Alleen op zondag mocht hij weg, alleen naar de
kerk. Na een paar jaar greep hij zijn kans om ook daar aan te ontsnappen
door dienst te nemen in het Canadese leger. Zo kwam hij als infanterist in
Europa terecht. Via Caen kwam hij uiteindelijk in Zeeland en werd in Oostburg
gevangen genomen door de Duitsers en naar het klooster in Aalsmeer
overgebracht. Hij werd daar goed behandeld, vond hij zelf. Per dag kreeg
hij 2 aardappels en een stuk zuur brood ! 28 dagen heeft hij gevangen
gezeten. De krijgsgevangenen in het klooster kregen van de bevolking
allerlei etenswaren en tabak. De Duitse bewakers vonden dat goed totdat de
NSB-burgemeester van ons dorp dat verbood en afkondigde dat giften als
'onderkleding, tabak en andere genots- en gebruikmiddelen' bij de
gemeentesecretarie gedeponeerd moesten worden, vanwaar men zorg zou dragen voor
verdeling onder de krijgsgevangenen.... Na de overgave van de Duitsers is er
direct na de bevrijding in Aalsmeer bij het klooster uitgebreid
feestgevierd met de toenmalige bewoners. De burgemeester is de volgende dag
gearresteerd.
Hangjongeren op het kerkepad
Het was te verwachten.
Scholen dicht en hun leerlingen moeten thuis 'werken'. De kans om ernstig ziek
te worden van een coronabesmetting is klein op hun leeftijd. Dat wordt
dagelijks verkondigt op TV. Je wilt toch je vrienden weer eens zien. Je zoekt
naar plekken die goed verscholen zijn, zonder BOA's in de buurt. Er loopt links
van de Karmelkerk een pad naar de Jozefschool toe. Volledig verborgen door het
groen van het bomenkerkhof en de kloostertuin. De ideale plek ! Vóór 12 uur
's-middags zie je ze niet, maar in de loop van de middag tot
middernacht is het druk. Muziek, lawaai en veel rommel op de grond na afloop.
Wie op het idee kwam is mij niet bekend, maar op een dag was alle rommel
opgeruimd. Er hing een grote blauwe vuilniszak aan een boom met opschrift
" Jongens s.v.p. dank jullie"! Ze bleven natuurlijk komen, maar het
pad bleef sindsdien schoon !
Aalsmeer te voet
Behalve meedoen met 'Nederland
beweegt' maken wij dagelijks een uitgebreide wandeling onder begeleiding van
een stappenteller. Het streven is 8000 passen per dag. Weer of geen weer.
Gelukkig zijn we niet in Frankrijk, waar je elke keer een A4-tje moet
uitprinten én invullen met tijd en reden van je verplaatsing. In bureaucratie
is Frankrijk onverslaanbaar. In boetes trouwens ook : 135 euro per overtreding.
Op onze dagelijkse ommetjes komen we op plekken in Aalsmeer, waar we nog nooit
geweest zijn en waar we het bestaan niet vanaf wisten. En je ziet dingen,
die er natuurlijk al lang waren, maar je nu pas opvallen.
Videobellen
Wat het leven in de wereld
van de intelligente ophokplicht aangenamer maakt is de mogelijkheid tot
videobellen. Zo hebben wij in Aalsmeer geregeld een
'videoconferentie' via Whatts app met Fransje in Tokyo en met Noor en Fiep in
Overijssel. Wel even rekening houden met de acht uur tijdsverschil met Japan.
zondag 10 mei 2020
Intelligente Lockdown
Het wordt menens. Premier Rutte spreekt het land toe op de TV : er komt een lockdown. Met name in Spanje en Italië nemen de besmettingen in snel tempo toe. Dankzij 2 Champions League wedstrijden. Omdat het stadion van Atalanta Bergamo te klein is, verhuizen 40.000 fans uit Bergamo naar het stadion in Milaan en komen samen met 3000 voetbalfans uit Valencia. En dezelfde avond ontvangt Liverpool duizenden fans uit Madrid van Atletico. En bij ons gaat het mis dankzij 'De Carnaval' in het zuiden! Voor ons wordt het een 'Intelligente' lockdown. Liever thuis werken en blijven, maar je mag de deur uit, mits je bij iedereen anderhalve meter vandaan blijft. In supermarkten moet iedereen nu verplicht met een karretje rondlopen.